Avis legal

Las fotografías y textos contenidos en este blog están protegidas por copyright y no pueden ser usadas sin la autorización escrita del autor
© 2002, Toni Bra
Si
alguien le interesa alguna fotografía,simplemente tiene que ponerse en contacto conmigo.

dilluns, 23 de desembre del 2013

Cae sobre mí una noticia que me lleva a evocar con humedad en mis ojos...





Hoy recuerdo el verde perenne de mi  tierra natal .
Hoy recuerdo los rumores acompasados del rio que me vio desnudo por primera vez. Hoy recuerdo la niebla ondulante que adornada la capa de estrellas que parecían caerse para dar compañía a las tierras oscuras..
Hoy recuerdo a las aves que ponían música al duro trabajo, del quehacer  diario..
Hoy recuerdo a una mujer que enraizada en sus raíces no daba descanso ni al trabajo..
Hoy recuerdo el templo verde de  mi tierra donde Auria,  respetaba su tierra ,la tierra. Hoy te recuerdo como  contemplabas las tierras entre follajes verdes, desde tu ventana, cuando necesitaba tener un suspiro de descanso.
Hoy recuerdo una sonrisa que llenaba de oxigeno el aire que respiraba.
Hoy recuerdo unos ojo como la miel de brezo.
Hoy Recuerdo sus abrazos de roble, sus besos  luminosos y ligeros.
Hoy recuero la fuerza de os robles de los nogales que des sus raíces envidiaban la fuerza de mi Tía,
Hoy recuerdo su voz, sus tonos su musicalidad.
Hoy Recuerdo sus despedidas que sabían a niebla te envolvían y  te acompañaban en la distancia.
Hoy te recuerdo  a mi Tía Auria.


Cae sobre min unha noticia que me leva a evocar con humidade nos meus ollos...

Hoxe recordo o verde perenne da miña terra natal .
Hoxe recordo os rumores compasados do río que me viu espido por primeira vez. Hoxe recordo a néboa ondulante que adornada a capa de estrelas que parecían caerse para dar compañía ás terras escuras..
Hoxe recordo ás aves que poñían música ao duro traballo, do quefacer diario..
Hoxe recordo a unha muller que enraizada nas súas raíces non daba descanso nin ao traballo..
Hoxe recordo o templo verde da miña terra onde Auria, respectaba a súa terra ,a terra.
Hoxe recórdoche como contemplabas as terras entre follaxes verdes, desde a túa fiestra, cando necesitaba ter un suspiro de descanso.
Hoxe recordo un sorriso que enchía de oxixeno o aire que respiraba.
Hoxe recordo uns ollo como o mel de brelo.
Hoxe recordo os seus abrazos de carballo, os seus bicos luminosos e lixeiros.
Hoxe recordo a forza de vos carballos dos Nogais que deas as súas raíces envexaban a forza da miña Tía,
Hoxe recordo a súa voz, os seus tons o seu musicalidad.
Hoxe Recordo as súas despedidas que sabían a humidade envolvíanche e acompañábanche na distancia.
Hoxe recórdoche á miña Tía Auria.